天才一秒记住【新笔下文学】地址:www.bixiabook.cc
他手上正做的這個即將竣工,指尖甫一擦過眉眼處,拂開塵屑,提燈本就冷俊的樣貌用了玉砌,襯得此刻的小玉人兒愈發傲雪欺霜。
時值黃昏,雪意更濃,寒風拍打著窗欞,一響接著一響,謝九樓習以為常,縱使身上只一件單薄的錦衣,仍自顧專注著,紋絲不動。
這般響動中,大門被人緩緩推開的聲音倒顯得格格不入。
謝九樓把玉雕上落的灰屑輕輕吹去:「不是說了,有事先找鶴……」
他在眼角余光中瞥見一盞火光微弱的琉璃燈。
青灰衣擺在風裡飄蕩搖曳。
有雪順著開門的方向飄了進來。
他愣在原地,雙目還盯著手中的物器,指尖卻僵得厲害,懸在玉雕面上,聽得那人含笑的聲音在門外響起,似遠在百年前,似近在昨夢間。
「一百年,夠雕多少個小人兒?」
-
(正文完)
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>